نظام رتبه‌بندی تایمز از سال ۲۰۰۴، سالانه ۹۸۰ دانشگاه برتر جهان را با استفاده از پنج معیار آموزش، پژوهش، استناد، وجهه بین‌المللی و درآمد صنعتی ارزیابی و معرفی می‌نماید. اطلاعات مورد نیاز این نظام رتبه بندی از طریق نظرسنجی از صاحبنظران حوزهای موضوعی ، پایگاه استنادی اسکوپوس و پرسشنامه‌ای که خود دانشگاه‌ها پر می کنند، گردآوری می شود. شاخص‌های مورد استفاده در این نظام به شرح زیر است: آموزش ۱. شهرت دانشگاه: در ارتباط با شهرت دانشگاه از صاحبنظران حوزه‌های مختلف موضوعی نظرسنجی می‌شود (وزن ۱۵ درصد). ۲. نسبت اعضای هیئت علمی به دانشجو (وزن ۵/۴ درصد). ۳. نسبت دانشجویان دکتری به دانشجویان کارشناسی (وزن ۲۵/۲ درصد). ۴. نسبت فارغ التحصیلان دکتری به اعضای هیئت علمی (وزن ۶ درصد). ۵. درآمد دانشگاه (وزن ۲۵/۲ درصد). پژوهش ۶. شهرت پژوهشی دانشگاه: شهرت پژوهشی دانشگاه از طریق نظرسنجی از صاحبنظران به دست می‌آید (وزن ۱۸ درصد). ۷. بهره‌وری پژوهشی: تعداد مقالات منتشر شده توسط دانشگاه که در مجلات معتبر پایگاه استنادی اسکوپوس نمایه شده است (وزن ۶ درصد). ۸. درآمد پژوهشی: درآمد پژوهشی دانشگاه با ازای هر عضو هیئت علمی (وزن ۶ درصد). استناد ۹. تعداد استنادهایی که مقالات دانشگاه در پایگاه استنادی اسکوپوس دریافت کرده است (وزن ۳۰ درصد). وجهه بین‌المللی ۱۰. نسبت دانشجویان بین المللی به دانشجویان داخلی (وزن ۵/۲ درصد). ۱۱. نسبت اعضای هیئت علمی بین المللی به اعضای هیئت علمی داخلی(وزن ۵/۲درصد). ۱۲. همکاری بین‌المللی: تعداد مقالاتی که با مشارکت پژوهشگران سایر کشورها نوشته شده است(وزن ۵/۲ درصد). درآمد صنعتی ۱۳. این شاخص از طریق نسبت درآمد حاصل از صنعت دانشگاه به تعداد اعضای هیئت علمی محاسبه می‌شود(وزن ۵/۲ درصد). منبع: وب‌سایت نظام رتبه‌بندی تایمز